Recensie La Teta Asustada (Claudia Llosa, 2009)
Tijdens het gewapende conflict tussen de maoïstische rebellenbeweging Sendero Luminoso en de Peruaanse regering (1980-1992) werden veel vrouwen in de Andes het slachtoffer van verkrachting door militairen. De moeder van de jonge Fausta (Magaly Solier) was één van de slachtoffers en de verhalen over de misbruiken hebben haar dochter opgezadeld met een grote angst voor mannen. Na de dood van haar moeder wil Fausta haar een waardige begrafenis geven en moet ze op zoek naar een job. Uiteindelijk kan ze aan de slag bij de rijke pianiste Aída (Susi Sánchez), die ontdekt dat ook Fausta muzikaal talent heeft.
JP: Deze film, die na het succesvolle debuut Madeinusa opnieuw regisseuse Claudia Llosa en actrice Magaly Solier samenbrengt, betekende voor beiden de definitieve doorbaak. Geen sinecure vanwege het weinig toegankelijke verhaal en het eerder trage tempo van de film. De prachtige beelden en sterke acteerprestaties maken het echter een genot om naar te kijken. Het verhaal is zowel een aanklacht tegen de misdaden jegens de Peruaanse vrouwen tijdens het gewapend conflict, als tegen het racisme dat veel inheemse immigranten ervaren in de hoofdstad Lima.
